90’lı yıllar kimi oyuncular için ‘efsane yıllar’ olarak adını tozlu sayfalara yazdırmıştır. Şimdi liseliler bilmez diyeceğim ama çok klişe bir laf etmiş olacağım. Eğer benim gibi en azından geriye dönüp bakacak bir yaşa geldiyseniz belki de oyunculuk anlamında en güzel yılları bu dönemde geçirmişsiniz demektir. Düşünsenize 2D boyuttan 3D’ye ilk defa geçildiğindeki heyecanı ve bunu ilk elden yaşayan insanlardan bir tanesi olduğunuzu! Nasıl kulağa hoş geliyor değil mi?
İşte PlayStation markasının bu denli sevilmesinin altında efsane oyunlara adını yazdırmasının yanı sıra bizim gibi oyunculara farklı bir tat bırakması yatıyor. Konsolun çıkışını takip eden yılların ardından, 1998’de oynama fırsatını bulduğumuz MediEvil de bu tatlardan bir tanesi oluyor.
MediEvil günümüz oyunlarının birçoğuna öncülük eden oyunlardan olmuştur. Oynanış mekanikleri ve RPG ögelerine bakacak olursanız aslında dönemine göre çok büyük işlere imza attığını söyleyebilirim. Hatta platform ve aksiyon oyunlarını harmanlayan en güzel örneklerden bir tanesi bile diyebiliriz. Mizahi anlatımı ve sunduğu atmosferik ortamlarıyla da adından sıkça söz ettirecek bir oyun olmuştur. Bu türü seven oyuncuların mutlaka bir kere oynadığını en azından denediğini tahmin etmek zor değil.
Artık ‘remake, remaster’ kavramlarıyla sıkça karşılatığımız ve eski oyunların yeniden yapılmasına bolca tanıklık ettiğimiz şu günlerde eski bir dostumuzun yeni grafiklerle karşımıza çıkmasına oldukça sevindiğimi söyleyebilirim. Bir de ülkemiz oyuncuları için Türkçe altyazı seçeneği sunması ayrı bir güzellik olmuş. Peki buna değmiş mi gelin birlikte bakalım.
Öncelikle oyunun konusunu kısaca bir hatırlayalım. Bildiğiniz üzere kahramanımız Sör Daniel Fortesque, Gallowmere Krallığı’ndaki kötü kalpli büyücü Zarok’un zalimliklerine karşı milis gruplarına önderlik eder ve ilk muharebedeki zafere karşın gözüne yediği bir ok ile hakkın rahmetine kavuşur! Uzun yıllar süren barıştan sonra ise zalim büyücü yeniden ortaya çıkar ve hain emellerini gerçekleştirir. Tabii bunun sonucunda mezarımızda ters dönerek, ‘olmaz böyle iş!’ yettim gari, eti sizin kemik de benim diyerek meydana atılırız.
Oyunda farklı bölümlerde ilerlerken şerefimizi kurtarmak için verilen bu ikinci şansta kendimize Kahramanlar Salonu‘nda yer edinmeye çalışıyoruz. Zorlayıcı ve ilerledikçe dallanıp budaklanan serüvenimizde kılıç, kalkan, bıçak, balta, savaş çekici, arbalet ve daha fazlasıyla hem aksiyon hem keşif hem de bulmacaların keyfini çıkarıyoruz.
Oyunun baştan sona yeniden yapıldığını hatırlatmakta fayda var. Zira PS4 Pro’da 4K grafikler ile oyun, acaba ben daha önce neyi oynamıştım sorusunu aklına getiriyor insanın. Çevre tasarımı, atmosfer efektler hepsi bir ‘remake’ yeniden yapıma yakışır nitelikte. Grafiksel anlamda şikayetçi olduğumu hatırlamıyorum desem yeridir.
Her ne kadar oyun bir yeniden yapım olsa da 1998’deki orijinal oyunun kaynak kodlarını temel aldığı için ilerleyiş ve oynanışta bir değişikliğe gitmiyor. Yani oyunda takıldığınız bir yer olduğunda orijinal oyunun tam çözümü imdadınıza yetişecektir.
Yine oyun, ses sanatçılarının rollerine tekrar bürünmesinden, orijinal müziklerin yine orijinal bestecileri (Bob&Barn) ile birlikte orkestra ile yeniden kaydedilmesine kadar MediEvil’ın tüm değerlerine saygı gösterilerek hazırlanmış.
1998 yılında oyunun yapımı sırasında çıkarılan bazı içerikler ve eklemeler de eski oyunun çekiciliği ve espri anlayışına uygun olarak eklenmiş. Sör Dan karakterine Jason Wilson yeniden hayat verirken, Lani Minella anlatıcı olarak geri dönmüş. Oyunun orijinal sesleri de elden geçirilerek PlayStation 4’ün yüksek çözünürlüklü ses sistemine uygun hale getirilmiş. Müzikler ise Prag Senfoni Orkestrası ile yeniden kaydedilerek oyunculara enfes bir ziyafet sunmuş.
Görsel ve sesler konusundaki yenilikler oynanışta da kendisini göstermiş. Orijinale sadık kalınarak geliştirilen gelişmiş kamera sistemi ile oyuncular, oyuna daha fazla hâkim olabiliyorlar. Tabii bunda mükemmel bir oynanış kurulduğunu söylemek zor. Zamanın gerisinde kalan bazı mekanikler ve kameranın zaman zaman sapıtması oyunun belki de tek eksik yanı olarak kalmış. Biraz oynadıktan sonra ise bu sıkıntının daha alışılır bir seviyeye geldiğini söylemek mümkün.
Orijinal oyundaki gizemli atmosfer ve çözülmeyi bekleyen bulmacalar ise eskisi kadar keyifli. Bu noktada bulmacalar demişken bu mekaniklerin 1998 yılındaki bir oyuna ait olduğunu düşünmek gerçekten inanılmaz. Yeni birçok AAA yapımda bu denli zekayla düşünülmüş bulmaca ve özellik hala yer almıyor. Oyunu oynadığınızda ne demek istediğimi çok net bir şekilde anlayacağınıza eminim.
MediEvil Remake’i gerçekten bir klasiği, en azından benim gözümdeki bir klasiği, yeniden oynamak için PS4 sahiplerinin alması gereken bir oyun mu diye sorarsanız da kesinlikle evet diyebilirim. Görsel olarak yenilenmiş olması bir yana o tatlı mizahi yapısı, anıları canlandırması bile oynamanız için en büyük etkenlerden bir tanesi. Hani daha önce bu oyunu hiç oynamamış veya duymamış oyuncuların bile kesinlikle bakması gereken bir yapım.
